Codziennie przez nasze życie przewija się wielu ludzi. Spotykamy ich w pracy, w szkole, w mieście, na zakupach i w świecie wirtualnym. Zamieniamy z nimi parę słów, lub gadamy godzinami. Przychodząc do nowej pracy/szkoły, poznajemy nowe osoby. Spędzamy z nimi większość dnia, mimochodem zaczynamy ich coraz lepiej poznawać. Pośród całej grupy szkolnej, lub współpracowników, znajdujemy pare osób z którymi zaczynamy spędzać wszystkie przerwy, spotykać się poza wspólnym miejscem pracy, lub szkołą. Ujawniamy coraz więcej informacji z naszego życia. Czasem rozmowa się nie klei, ale czasem nie potrafimy się rozstać, a ilość tematów do obgadania rośnie z minuty na minutę. Rozmawiamy, jakbyśmy się znali od zawsze, a między nami rodzi się nić porozumienia.
Tak powstają przyjaźnie.
Tak powstają przyjaźnie.
Wydaje nam się, że to są właśnie te osoby, które zostaną z nami na całe życie. Pierwsze rozczarowanie przychodzi po ukończeniu szkoły. Każdy z nas rozchodzi się w swoją stronę, wyjeżdżamy do różnych miast, a kontakt się urywa. Następne rozczarowanie przychodzi po zmianie pracy. Kiedy odchodzimy z pracy, obiecujemy sobie, że utrzymamy kontakt, będziemy spotykać się co weekend,a nasze relacje nie ulegną zmianie. Tu przychodzi następne rozczarowanie. Znajdujemy nową pracę, poznajemy nowych ludzi, a to nas porywa bez końca. Nasi dawni szkolni przyjaciele/współpracownicy stają się tylko znajomymi. Nie dzwonicie do siebie, nie gadacie zbyt dużo, tylko od czasu do czasu na Facebookowym czacie.
Jednak są ludzie, którzy zostają z nami na zawsze. Najczęściej, są to osoby poznane w szkole, w wieku 14-15 lat. W tym czasie łączą nas problemy szkolne, pierwsze miłości i zauroczenia, oraz "bunt" wieku młodzieńczego. Sprzeciwiamy się wspólnie nauczycielom i rodzicom. Po lekcjach, godzinami opowiadamy o tym, że ten z 2B zalotnie uśmiechnął się na przerwie. To nas bardzo do siebie zbliża.
Jednak, przyjaźń to jest ciągła walka. Trzeba walczyć o jej przetrwanie. A jakie są na to sposoby ??
Wspólna pasja
Pasja. Dla mnie jest to wyznacznik udanego życia. Pasja czyni człowieka wartościowym i pewnym siebie. Wspólna pasja z przyjacielem, bardzo zbliża, dodaje kolejne tematy do rozmów i dyskusji. Możecie się rozwijać i wspierać, kiedy nadchodzą chwile zwątpienia. Jeśli nie macie ze swoim przyjacielem wspólnej pasji, poszukajcie jej. To uczyni Waszą relację, jeszcze mocniejszą.
Pasja. Dla mnie jest to wyznacznik udanego życia. Pasja czyni człowieka wartościowym i pewnym siebie. Wspólna pasja z przyjacielem, bardzo zbliża, dodaje kolejne tematy do rozmów i dyskusji. Możecie się rozwijać i wspierać, kiedy nadchodzą chwile zwątpienia. Jeśli nie macie ze swoim przyjacielem wspólnej pasji, poszukajcie jej. To uczyni Waszą relację, jeszcze mocniejszą.
Szczerość i wsparcie.
Przed kim możesz otworzyć się całkowicie, jak nie przed prawdziwym przyjacielem ?? Jesteśmy tylko ludźmi, popełniamy błędy albo wpadamy na idiotyczne pomysły. Prawdziwy przyjaciel, nie powinien nas oceniać. Są w życiu sytuacje w której powinien jedynie przytulić i pocieszyć (mimo, że ostrzegał, że to się tak skończy), albo powiedzieć "jeśli uważasz, że to dobry pomysł, to jesteś nienormalny. Mimo to pomogę Ci"
Przed kim możesz otworzyć się całkowicie, jak nie przed prawdziwym przyjacielem ?? Jesteśmy tylko ludźmi, popełniamy błędy albo wpadamy na idiotyczne pomysły. Prawdziwy przyjaciel, nie powinien nas oceniać. Są w życiu sytuacje w której powinien jedynie przytulić i pocieszyć (mimo, że ostrzegał, że to się tak skończy), albo powiedzieć "jeśli uważasz, że to dobry pomysł, to jesteś nienormalny. Mimo to pomogę Ci"
Później Cie pocieszy.
Walka o przetrwanie.
Czasem z naszym najbliższym przyjacielem dzielą nas setki kilometrów. Tak jest w moim przypadku. Mimo tych kilometrów nie poddaliśmy się. Dzięki internetowi przyjaźń trwa. Jednak trzeba o to walczyć. Często rozmawiać, dzwonić, pisać. Mimo, że daleko, nadal trzeba dzielić się istotnymi i mniej istotnymi sprawami. Jeśli będziemy to robić codziennie, nasza przyjaźń przetrwa.
Znam też inne typy ludzi. Parę lat temu były nam bardzo bliskie, jednak po czasie te kontakty zanikły. Mimo, że rozmawiamy tylko od święta, nie spotykamy się zbyt często, wiem że za każdym razem jak się z nimi skontaktuje, mogę na nich liczyć, tak samo jak Oni mogą liczyć na mnie. To szczęście mieć takie osoby, w gronie swoich znajomych.
Są też przyjaciele z którymi poróżniły nas kłótnie. Automatycznie oddalamy się od nich i jesteśmy zdania, że skoro raz się na nich zawiedliśmy to z przyjaźnią koniec. To jest nasz błąd. Warto wybaczać, zapominać i zaczynać od nowa. Każdy z nas ma gorszy dzień i powie coś, czego będzie żałować. W takiej stuacji, warto od siebie odpocząć i dać sobie czas na przemyślenia. Nie bądźmy zawzięci i zapiekli w gniewie, bo czasem przez naszą upartą obrazę, tracimy naprawdę wartościowe osoby. Poprostu wybaczajmy. To jest klucz do udanej przyjaźni.
Moimi nabliższymi przyjaciółmi są mój mąż, moi rodzice i babcia. Na nich mogę liczyć zawsze, niezależnie od sytuacji.
Napisała: Kasia
